Εξωτερικός τροφοδότης ατμοσφαιρικής πίεσης.

Αρκετές φορές με έχει απασχολήσει η τροφοδοσία των μελισσιών μου με σιρόπι ή νερόμελο τόσο για τον τρόπο που θα τα τροφοδοτήσω όσο και για την χρονική περίοδο που θα γίνει αυτό. Κατά καιρούς έχω χρησιμοποιήσει κουβάδες για την τροφοδοσία με νερόμελο σε περιόδους πλήρης ξηρασίας με άριστα αποτελέσματα και χωρίς ίχνος λεηλασίας. Ο τρόπος αυτός όμως έχει και τις δυσκολίες του αφού απαιτείται δεύτερο κενό πάτωμα αυξάνοντας έτσι την εργασία. Έψαχνα να βρω ένα τρόπο πιο εύκολο να τροφοδοτώ με σιρόπι μειώνοντας την χειρονακτική εργασία αλλά και το κόστος, και δεν άργησα να τον βρω. Η λύση ήρθε από το ψυγείο…. ναι από το ψυγείο και πιο συγκεκριμένα από την συσκευασία γάλακτος της γαλακτοβιομηχανίας Όλυμπος. Η διάμετρος από το καπάκι του μπουκαλιού ταιριάζει απόλυτα στην τρύπα του καπακιού γνωστής μελισσοκομικής εταιρίας για την τροφοδοσία των μελισσιών εξωτερικά. Ανοίγοντας λοιπόν με ένα τρυπανάκι 1,5 mm 25 τρύπες στο καπάκι του μπουκαλιού και κουμπώνοντάς το ανάποδα φτιάχνουμε έναν εξωτερικό τροφοδότη ατμοσφαιρικής πίεσης. Στο μέσα μέρος του καπακιού το μπουκάλι έρχεται πρόσωπο με το ξύλο πράγμα που δεν μας εμποδίζει στο να τοποθετήσουμε πάνω στους κηρηθροφορείς βανίλια ή ζυμάρι. Νομίζω ότι όλοι μπορούν να φανταστούν τις ευκολίες που προσφέρει αυτός ο τρόπος τροφοδοσίας, δεν είναι και λίγο να τροφοδοτείς με νερόμελο το κατακαλόκαιρο γρήγορα και με ασφάλεια. Στο σιρόπι δεν χρειάζεται να γράψω ότι μπορούμε να βάλουμε θυμόλη ή και λίγο ξινό αλλά το δεύτερο δεν νομίζω να χρειάζεται αφού το ένα ή και το ενάμιση λίτρο του σιροπιού θα το πάρουν πριν προλάβει να ξινίσει. Για αρχή και για δοκιμή έφτιαξα φέτος δέκα καπάκια και αν τα αποτελέσματα είναι θετικά θα προχωρήσω φτιάχνοντας τα καπάκια για όλο τον εξοπλισμό μου.