Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

Aντιμετωπίζοντας τους καύσωνες του καλοκαιριού

Το φετινό καλοκαίρι ήταν πολύ ήπιο στα μέρη μου χωρίς καύσωνες πράγμα που είχα να δω χρόνια, θυμάμαι όμως τις προηγούμενες χρονιές δυνατούς καύσωνες που τα μελίσσια μου δοκιμάζονταν από τις ακραίες θερμοκρασίες. Την κατάσταση αυτή την αντιμετώπιζαν κουβαλώντας μεγάλες ποσότητες νερού από το ποτάμι που ευτυχώς τους παρέχει σε μικρή απόσταση δροσερό και πεντακάθαρο νερό. Το μελισσοκομείο μου το καλοκαίρι δεν προστατεύεται από κανενός είδους φυσική σκίαση οπότε και θα πρέπει να επεμβαίνω για να αποφύγω την υπερθέρμανσή τους από το βράσιμο της λαμαρίνας των καπακιών που μπορεί να σε κάνει να δεις απροστάτευτες κερήθρες να λιώνουν. Κατά καιρούς έχω δοκιμάσει διάφορα αλλά φέτος σκέφτηκα κάτι διαφορετικό. Το φενιζόλ που χρησιμοποιώ στο εσωτερικό των κινητών βάσεων που δουλεύω αυτόν τον καιρό, και που τοποθετώ εκεί για να μην χτίζουν οι μέλισσες κέρινες γλώσσες την άνοιξη, το βάζω κάτω από το καπάκι. Για να αποκλείσω όμως τις μέλισσες από τον χώρο κάτω από το καπάκι, όπου η θερμοκρασία είναι πολύ μεγάλη κατά την διάρκεια ενός καύσωνα αλλά και του μεσημεριού, βάζω ένα πλαστικό τσουβάλι κομμένο στα δύο (όπως οι Τούρκοι συνάδερφοι) και πάνω από αυτό βάζω το φενιζόλ, οπότε και αποκλείω τον πληθυσμό εντελώς από τον χώρο της υπερβολικής ζέστης. Το φενιζόλ από την άλλη λειτουργεί θερμομονωτικά προστατεύοντας τις κερήθρες από το λιώσιμο αλλά και παρέχοντας στις μέλισσες περισσότερη δροσιά. Θα πρέπει να σημειώσω εδώ ότι το φενιζόλ το έχω επενδύσει σταυρωτά με φαρδύ ζιλοτέιπ για να μην το τρίβουν οι μέλισσες όταν θα είναι μέσα στην κινητή βάση, και ότι με αυτή τη λύση αντιμετώπισα με απόλυτη επιτυχία το χτίσιμο κέρινων γλωσσών στον εμβρυοθάλαμο κάτω από τα τελάρα ιδιαίτερα φέτος που έγινε χαμός. Επίσης θα πρέπει να πω εδώ ότι η παραμονή του μέσα στην κινητή βάση σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μου και με βάση ότι τα μελίσσια είναι σταθερά κρίνετε απαραίτητη μόνο την άνοιξη όπου η ανάπτυξη των μελισσών καθώς επίσης και των κηρογόνων αδένων τους φτάνει στο μέγιστο, και κατόπιν αφαιρείται για τους υπόλοιπους μήνες.

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

"Τα παιχνίδια των πολυεθνικών"

Είναι γνωστό ότι η καταπολέμηση της βαρροακής ακαρίασης με χημικά σκευάσματα εγκεκριμένα από τον Ε.Ο.Φ. έχει υψηλό κόστος ιδιαίτερα για τους επαγγελματίες μελισσοκόμους με πολλά μελίσσια, πόσο μάλλον τα τελευταία χρόνια που η επιδότηση από το Υπουργείο για την αγορά τους είναι εξευτελιστικά χαμηλή. Η αναφορά μου στο γεγονός αυτό γίνεται γιατί τις τελευταίες ημέρες ήρθε στα χέρια μου η συσκευασία ενός σκευάσματος ενάντια στην βαρρόα προέλευσης Αργεντινής με την εμπορική ονομασία Cumavar. Ψάχνοντας στο internet βρήκα ότι πρόκειται για την εταιρία Apilab με έδρα την Αργεντινή και με προϊόντα αποκλειστικά για τις μέλισσες και όλες τις ασθένειές τους. Το Cumavar είναι πλαστικές ταινίες εμποτισμένες με coumafos όπως ακριβώς και οι ταινίες CheckMite+ της Bayer που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά ως εγκεκριμένο φάρμακο ενάντια στην βαρρόα. Το συγκεκριμένο σκεύασμα (Cumavar) δεν κυκλοφορεί στην Ελλάδα μιας και δεν έχει πάρει άδεια από τον Ε.Ο.Φ. κυκλοφορεί όμως στην Αλβανία νόμιμα με την έγκριση της Apilab αυτό φαίνεται εξάλλου και από την επισήμανση πάνω στην συσκευασία. Η αναφορά μου στο θέμα αυτό έχει να κάνει με την διαφορά στην τιμή αφού το Cumavar στοιχίζει 1,3€ η ταινία (τόσο το αγοράζει συνάδερφος Αλβανός που το έφερε από εκεί) ενώ το CheckMite+ στοιχίζει εδώ γύρω στα 4,5€ η ταινία. Η διαφορά είναι μεγάλη και σίγουρα πολύ συμφέρουσα για τους επαγγελματίες με πολλά μελίσσια. Αναρωτιέμαι λοιπόν τι παιχνίδια παίζονται με τις πολυεθνικές (Bayer) για το μονοπώλιο στην αγορά σε βάρος των Ελλήνων μελισσοκόμων. Σημείωση ότι η Bayer το CheckMite+ στην Αμερική το πουλάει σε πολύ χαμηλότερη τιμή από ότι εδώ (100 ταινίες για 150$).

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Φύκια για μεταξωτές κορδέλες


Τις τελευταίες ημέρες έπεσε στην αντίληψή μου ένα μελισσοκομικό blog μαϊμού. Με την πρώτη ανάγνωση των αναρτήσεών του κατάλαβα ότι ήταν δουλειά ενός «φίλου» από τα παλιά. Ο κύριος Αλέξανδρος με την αλόη βέρα ξαναχτύπησε αυτή την φορά εξ ονόματη ενός συναδέρφου κυρίου Στάθη, θέλοντας να μας πείσει σώνει και καλά ότι η αλόη είναι το φάρμακο που θα σώσει τις μέλισσες από όλες τις ασθένειες. Ο κύριος Αλέξανδρος κάνει την δουλειά του προσπαθώντας με κάθε τρόπο να ψαρέψει μελισσοκόμους, το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς όταν κάποιος θέλει να μας πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες; Προσωπικά δεκατρία χρόνια τώρα που είμαι συνδρομητής σε δύο αμερικάνικα μελισσοκομικά περιοδικά παγκοσμίου κυκλοφορίας δεν διάβασα αλλά ούτε και είδα κάπου να αναφέρετε κάτι για την αλόη βέρα, για ένα προϊόν που οι ίδιοι οι Αμερικάνοι εξάγουν. Τώρα πώς ο κύριος Αλέξανδρος τα κατάφερε εδώ στην Ελλάδα να ανακαλύψει όλα αυτά για την αλόη και τις μέλισσες νομίζω ότι του αξίζει ένα πρωτοσέλιδο στο American Bee Journal. Συνάδερφοι ας μην γελιόμαστε στο χώρο μας υπήρχαν και θα υπάρχουν "τσαρλατάνοι" που θα προσπαθήσουν να μας εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο, θα πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί. Προσωπικά αυτό που συστήνω σε κάθε συνάδερφο που θα βρεθεί μπροστά σε τέτοιες καταστάσεις είναι να συμβουλεύετε τα Εργαστήρια Μελισσοκομίας των Πανεπιστημίων μας, ακούγοντας τις απόψεις αλλά και τις συμβουλές που θα του δώσουν οι Έλληνες επιστήμονες και όχι περιφερόμενους τσαρλατάνους.