Μπαίνουμε στον Μάιο στην καρδιά της άνοιξης και στο μυαλό
όλων μας έρχονται πλούσιες μελισσοκομικές εικόνες με φρυδωμένα τελάρα και
μεγάλος συνωστισμός στην είσοδο των κυψελών. Κατά την τελευταία επίσκεψη στα
μελίσσια μου τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι. Το μήνυμα ήρθε από την σανίδα
πτήσης όταν αντίκρισα είδη σκοτωμένους κηφήνες και άλλους να τους βγάζουν
(κόβουν) με το ζόρι οι μέλισσες.
Τα μελίσσια είχαν πέσει σε κενό ανθοφορίας
αφού μετά την τελευταία ανθοφορία του ρεικιού και του ασφόδελου όπου δούλεψαν
καλά, δεν έχει ακολουθήσει άμεσα μια άλλη ανθοφορία. Τα δυνατά μελίσσια όμως με
τους πολλούς γόνους έχουν απαιτήσεις σε μέλι και όταν αυτό δεν μπαίνει στην
κυψέλη οι πρώτοι που την πληρώνουν είναι οι κηφήνες. Η επιβεβαίωση ήρθε και
όταν άνοιξα το καπάκι, τελάρα γεμάτα γόνο χωρίς σταγόνα μελιού.
Το μέλι βέβαια
υπάρχει μόνο του σε άλλα τελάρα γι αυτό και δεν ανησυχώ. Αν δεν ακολουθούσαν
άμεσα άλλες ανθοφορίες θα έπρεπε να επέμβω με διεγερτικό σιροπάκι (τα μελίσσια
βέβαια δεν τα χορταίνεις τέτοια εποχή με σιρόπι) αλλά η φύση γύρω από το
μελισσοκομείο είναι έτοιμη να ¨εκραγεί¨ οπότε υπομονή και τα καλύτερα έρχονται.