Συντήρηση – τρίψιμο κυψελών.

Είμαστε στην καρδιά του χειμώνα και οι μελισσοκομικές εργασίες στην αποθήκη έχουν την τιμητική τους. Θα αναφερθώ σε μια δουλειά που έμεινε πίσω αρκετά αλλά φέτος θα υλοποιηθεί. Η απόφαση μου πριν μερικά χρόνια να στραφώ αποκλειστικά στις κινητές βάσεις με οδήγησε στο να παροπλίσω τις όποιες σταθερές βάσεις είχα για λίγο καιρό. Αυτές λοιπόν τις βάσεις είχα πάρει την απόφαση να τις κόψω στο δισκοπριονο πάγου που είχα αγοράσει από τα lidl στο σημείο εκείνο που θα μου έβγαζε ένα σώμα και μια κινητή βάση σαν αυτές που δούλευα. Αυτό έγινε και πολύ εύκολα θα έλεγα αφού σε εκείνο το σημείο δεν βρήκα πρόκες, αποσπώντας έτσι κινητές βάσεις και σώματα τα οποία όμως ήταν πιο κοντά. Αυτό λύθηκε αφού πρόσθεσα περιμετρικά ένα πυχάκι για να έρθω στα συγκεκριμένα μέτρα. Τις τρύπες που περνούσαν οι βίδες των χειρολαβών τις έκλεισα με καβίλιες και ξυλόκολλα και σε κανά δυο τρις πρόσθεσα καινούργιο κομμάτι ξύλο εκεί που είχαν αρχίσει και σάπιζαν. Μέχρι εδώ όλα καλά ήρθε όμως η ώρα που έπρεπε να τις τρίψω για να φύγει το παλιό χρώμα και την ιδέα μου την έδωσε μια παλιά ανάρτηση του Χρήστου. Με το σβουράκι και το κατάλληλο δισκάκι το τρίψιμο έγινε παιχνίδι μετατρέποντας τις παλιές κυψέλες σε σχεδόν καινούργιες. Ακολούθησε το πυροσφράγισμα και το στοκάρισμα των γωνιών και παρέα με τις φετινές καινούργιες είναι έτοιμες να βράσουν την Κυριακή στο λινέλαιο. Είναι αλήθεια ότι ο εξοπλισμός μας στοιχίζει αρκετά χρήματα και ιδιαίτερα οι κυψέλες που τραβάνε και τις περισσότερες κακουχίες κυρίως λόγω μετακινήσεων αλλά και από τις καιρικές συνθήκες. Γι αυτό λοιπόν και εμείς πρέπει να τις βάζουμε σε ένα πενταετές πρόγραμμα συντήρησης κερδίζοντας σε χρόνο και σε χρήμα αφού ένας καλός και λειτουργικός εξοπλισμός τα εξασφαλίζει και τα δυο.