Συντήρηση κερηθρών το καλοκαίρι

Μετά τον τελευταίο τρύγο της χρονιάς στα μέσα καλοκαιριού γεννάται το ερώτημα πώς να συντηρήσω της κερήθρες από τον κηρόσκωρο. Πάνω από μια δεκαετία τώρα η εργασία αυτή για μένα γινόταν και γίνετε χωρίς την χρήση οποιουδήποτε χημικού, κηροσκωρίνης παλαιότερα και θειαφιού στις μέρες μας. Η χρήση ψυκτικού θαλάμου είναι ναι μια βιολογική μέθοδος αλλά η απόκτηση ενός τέτοιου χώρου που να χωράει τουλάχιστον διακόσια πατώματα είναι δύσκολη προς το παρόν.

Αυτό που κάνω λοιπόν από την αρχή της μελισσοκομικής μου πορείας, είναι η τοποθέτηση των τρυγημένων κερηθρών πάλι μέσα στα μελίσσια και συγκεκριμένα δέκα κερήθρες ως τρίτο πάτωμα σε κάθε κυψέλη. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνω, την πλήρη συντήρηση των κερηθρών από τον κηρόσκωρο αφού οι μέλισσες τις φροντίζουν και τις περιποιούνται, την επιδιόρθωση όποιων έχουν ταλαιπωρηθεί από τον τρύγο, αλλά και την έμμεση τροφοδότηση των μελισσών με τις γύρες που έχουν αποθηκευτεί στις κερήθρες από τους προηγούμενους μήνες. Πριν λοιπόν αρχίσουν να μπαίνουν στην κυψέλη τα πρώτα φθινοπωρινά μέλια και όταν οι θερμοκρασίες έχουν πέσει χαμηλά, εκεί γύρω στα τέλη Σεπτέμβρη, μαζεύω τις κερήθρες και τακτοποιώ τα μελίσσια μονά για ξεχειμώνιασμα. Όσες μαζεύω τότε είναι στεγνές και καλοχτισμένες έτοιμες να χρησιμοποιηθούν ξανά την άνοιξη. Η σταθερή μελισσοκομία που εξασκώ μου παρέχει αυτή την δυνατότητα, και εξυπακούεται βέβαια ότι όλα αυτά δεν θα γινόντουσαν αν τα μελίσσια μετακινιόντουσαν σε άλλες ανθοφορίες πράγμα το οποίο δεν γίνετε προς το παρόν.