Το πανηγύρι συνεχίζεται!!!

Κυριακή σήμερα και η επίσκεψή μου στο χωριό και στα μελίσσια, μου επιφύλαξε πολλή δουλειά αλλά και πολλές εκπλήξεις. Στην αποθήκη το μέλι στα βαρέλια έπρεπε να ξαφριστεί μετά από την απαραίτητη διαύγαση για ένα εικοσαήμερο τουλάχιστον.

Έτσι λοιπόν με την βοήθεια μιας πλαστικής σπάτουλας καθαρίστηκε η επιφάνεια του μελιού από τον αφρό, τα κομματάκια κεριού και ότι άλλο «μικροσκουπιδάκι» ήρθε στην επιφάνεια με την διαύγαση.

Κατόπιν το μέλι αποθηκεύτηκε σε καινούριους μεταλλικούς τενεκέδες.

Το κερί από τα απολεπίσματα βγήκε από τα καλούπια και τυλίχτηκε με σελοφάν για να παραμείνει καθαρό αλλά και για να μην το πιάσει ο κηρόσκωρος.

Μετά τις εργασίες στην αποθήκη ήρθε η ώρα για μία επίσκεψη στο μελισσοκομείο όπου με περίμεναν εκπλήξεις. Η παγίδα που είχα φτιάξει πριν από χρόνια για τα σερσένια και τις σφήκες δούλευε καλά, όταν όμως άνοιξα τα μελίσσια αντίκρισα ένα ευχάριστο θέαμα.

Τα μελίσσια δουλεύανε καλά και το αποτέλεσμα φαινόταν στις κερήθρες που γέμιζαν με φρέσκο μέλι.

Το περίμενα μιας και η τελευταία καλή βροχή είχε ανοίξει το χαμόρεικο στα ψηλότερα μέρη. Οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν αφού το απόγευμα μια δυνατή μπόρα πέρασε από το χωριό για να ευνοήσει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Εγώ πάντως τον εξαγωγέα δεν τον έχω πλύνει μετά τον τελευταίο τρύγο για να δούμε...!!!

Καλοκαιρινές μπόρες

Όχι δεν είναι καπνός από πυρκαγιά στα μέσα καλοκαιριού όπως θα περίμενε κάποιος, είναι οι πρωινές ομίχλες που σηκώθηκαν, αποτέλεσμα μιας πολύ καλής βροχής της προηγούμενης νύχτας. Οι εικόνες είναι από την επίσκεψή μου πριν από δέκα ημέρες στο χωριό και είναι ότι πιο ευχάριστο θα μπορούσε να είχε συμβεί.

Η μέτρηση υγρασίας το πρωί ήταν 84% που για τέτοια εποχή είναι ανήκουστο.

Αυτή η βροχή λοιπόν μαζί με δυο-τρεις που προηγήθηκαν μέσα στον Αύγουστο έχουν κρατήσει την χαμηλή βλάστηση ακόμα πράσινη και θα θρέψουν το φθινοπωρινό ρείκι αποφεύγοντας έτσι το «κάψιμό» του από τους καύσωνες του καλοκαιριού, και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα το ανοίξουν στα πιο ορεινά σημεία.

Πτήσεις προσανατολισμού

Η εργάτρια μέλισσα προτού γίνει συλλέκτρια, βγαίνει από την κυψέλη και κάνει ορισμένες πτήσεις, για να απομνημονεύσει το χρώμα, τη μορφή και την θέση της κατοικίας της καθώς και τα χαρακτηριστικά σημάδια της γύρω περιοχής. Οι πτήσεις αυτές γίνονται ομαδικά και κυρίως στις ηλιόλουστες ημέρες και στις πιο ζεστές ώρες της ημέρας όπου πολλές νεαρές μέλισσες πετούν μαζί για 3-5 λεπτά, μπροστά από την είσοδο της κυψέλης, έχοντας το κεφάλι τους στραμμένο σταθερά προς αυτή. Η πρώτη πτήση γίνεται σε ηλικία μιας εβδομάδας και συνοδεύεται από την πρώτη κένωση του εντέρου τους. Ακολουθούν μερικές πτήσεις ακόμη, που γίνονται στην ηλικία των δύο εβδομάδων. Παρά τις πτήσεις αυτές, ένα μέρος των εργατριών παραπλανάτε και μπαίνει σε ξένες κυψέλες, το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των μελισσών, είναι νεαρές μέλισσες ηλικίας 6-13 ημερών. Παραθέτω λοιπόν ένα βιντεάκι από τις πτήσεις αυτές όπως έτυχε να διαδραματίζονται μια από αυτές τις ημέρες στα μελίσσια μου.

Συντήρηση κερηθρών το καλοκαίρι

Μετά τον τελευταίο τρύγο της χρονιάς στα μέσα καλοκαιριού γεννάται το ερώτημα πώς να συντηρήσω της κερήθρες από τον κηρόσκωρο. Πάνω από μια δεκαετία τώρα η εργασία αυτή για μένα γινόταν και γίνετε χωρίς την χρήση οποιουδήποτε χημικού, κηροσκωρίνης παλαιότερα και θειαφιού στις μέρες μας. Η χρήση ψυκτικού θαλάμου είναι ναι μια βιολογική μέθοδος αλλά η απόκτηση ενός τέτοιου χώρου που να χωράει τουλάχιστον διακόσια πατώματα είναι δύσκολη προς το παρόν.

Αυτό που κάνω λοιπόν από την αρχή της μελισσοκομικής μου πορείας, είναι η τοποθέτηση των τρυγημένων κερηθρών πάλι μέσα στα μελίσσια και συγκεκριμένα δέκα κερήθρες ως τρίτο πάτωμα σε κάθε κυψέλη. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνω, την πλήρη συντήρηση των κερηθρών από τον κηρόσκωρο αφού οι μέλισσες τις φροντίζουν και τις περιποιούνται, την επιδιόρθωση όποιων έχουν ταλαιπωρηθεί από τον τρύγο, αλλά και την έμμεση τροφοδότηση των μελισσών με τις γύρες που έχουν αποθηκευτεί στις κερήθρες από τους προηγούμενους μήνες. Πριν λοιπόν αρχίσουν να μπαίνουν στην κυψέλη τα πρώτα φθινοπωρινά μέλια και όταν οι θερμοκρασίες έχουν πέσει χαμηλά, εκεί γύρω στα τέλη Σεπτέμβρη, μαζεύω τις κερήθρες και τακτοποιώ τα μελίσσια μονά για ξεχειμώνιασμα. Όσες μαζεύω τότε είναι στεγνές και καλοχτισμένες έτοιμες να χρησιμοποιηθούν ξανά την άνοιξη. Η σταθερή μελισσοκομία που εξασκώ μου παρέχει αυτή την δυνατότητα, και εξυπακούεται βέβαια ότι όλα αυτά δεν θα γινόντουσαν αν τα μελίσσια μετακινιόντουσαν σε άλλες ανθοφορίες πράγμα το οποίο δεν γίνετε προς το παρόν.

Τροφοδότης ατμοσφαιρικής πίεσης

Απαγορευτική έστω και σε σκέψη είναι η τροφοδοσία το κατακαλόκαιρο με νερόμελο μικρών μελισσιών που το έχουν ανάγκη για αποφυγή τυχόν εκδήλωσης λεηλασίας, πόσο μάλιστα όταν αυτά βρίσκονται μέσα σε ένα κοπάδι με πολύ δυνατά μελίσσια και όταν οι βοσκές είναι πολύ περιορισμένες. Αφού στράγγιξαν λοιπόν τα απολεπίσματα του τρύγου τότε σε αυτά προστέθηκε χλιαρό νερό και αφού πλύθηκαν, το νερόμελο που προέκυψε το μοίρασα σε στεγανούς γουβάδες των 4,2lt στο καπάκι των οποίων έχω ανοίξει με τρυπανάκι 1mm τρύπες όπως φαίνεται στη φωτογραφία.

Τους γουβάδες αυτούς αφού τους κλείσω προσεκτικά και καλά γυρνώντας τους ανάποδα έχω κατασκευάσει τροφοδότες ατμοσφαιρικής πίεσης. Σε ένα κενό πάτωμα λοιπόν και με την βοήθεια ενός ξύλινου τάκου για καλό αλφάδιασμα, για αποφυγή τυχόν συνεχόμενης αναρρόφησης και κατά συνέπεια διαρροής, τοποθέτησα τους γουβάδες σε μελίσσια που είχαν ανάγκη και σε τρεις ημέρες δεν υπήρχε σταγόνα από νερόμελο, δίχως ίχνος λεηλασίας.

"Τέλος καλό-όλα καλά"

Η φετινή χρονιά ήταν αρκετά καλή κατά κοινή ομολογία πολλών μελισσοκόμων. Αυτό διαπίστωσα και εγώ όταν το τελευταίο τριήμερο ήμουν στο χωριό για να βγάλω το μέλι από τον δεύτερο τρύγο. Τα μελίσσια δουλέψανε αρκετά καλά και αυτό φάνηκε στις κερήθρες που ήταν ασφυκτικά γεμάτες.

Το μαχαίρι γλιστρούσε απαλά ξελεπίζοντας την κερήθρα αποκαλύπτοντας το πλούσιο μέλι που βρισκόταν μέσα σε αυτή.

Τα ξεγονιασμένα ανθόμελα του Μαΐου συνυπάρχουν στην ίδια κερήθρα με το μελίτωμα της βελανιδιάς αλλά και τα τελευταία ανθόμελα του καλοκαιριού, δίνοντας στο τελικό προϊόν ένα πλούσιο άρωμα και μια ξεχωριστή γεύση. Ένας έμπειρος μελισσοκόμος θα μπορέσει να διακρίνει την χαρακτηριστική γεύση (σε μικρό βαθμό) που άφησαν τα θυμάρια στο μέλι.

Μια μαγική εικόνα την στιγμή που βγαίνει το μέλι από την κερήθρα με την βοήθεια της φυγόκεντρου.

Το τελικό αποτέλεσμα ένα φυσικό μείγμα ανθόμελου και μελιτώματος.

Το σκούρο του χρώμα είναι απόδειξη ενός πολύ πλούσιου σε ιχνοστοιχεία μελιού.

Καλή συνέχεια στους συναδέρφους νομάδες μιας και για μένα η χρονιά τελείωσε ευχάριστα, εκτός και γίνει καμία «στραβή» με την σουσούρα!!!