" Ο καιρός τα φτιάχνει, ο καιρός και τα χαλάει"

Ο μήνας Οκτώβριος στην περιοχή μου μας τα χάλασε αφού οι παρατεταμένες βροχές κρατούσαν τις μέλισσες μέσα στην κυψέλη αρκετές ημέρες με αποτέλεσμα και τα αποθέματα σε μέλι να τελειώσουν αλλά και η ανθοφορία του χαμόρεικου να περάσει χωρίς κανένα όφελος. Και εκεί που ήμουν προβληματισμένος για το τι θα κάνω για να τροφοδοτήσω τα μελίσσια μου, ο καιρός άλλαξε. Οι βροχές σταμάτησαν και την θέση τους πήρε ο ήλιος οι υψηλές θερμοκρασίες και οι νοτιάδες. Έτσι οι κουμαριές άνοιξαν για τα καλά δίνοντας άφθονο μέλι, και οι σανίδες πτήσεις σε αντίθεση με τις προηγούμενες ημέρες έσφυζαν από «ζωή». Μέσα στην κυψέλη η δουλειά φαινόταν, γεμάτα στεφανώματα αρκετός γόνος και αρκετή μύγα κάνοντας με πολύ ικανοποιημένο για τον χειμώνα που έρχεται. Εδώ θέλω να τονίσω και κάτι για το οποίο έχω γράψει και παλιότερα και αυτό είναι η τοποθέτηση του κερόπανου πάνω από τα τελάρα. Για τα θετικά του κερόπανου έχω μιλήσει αυτό που θέλω να συμπληρώσω όμως είναι η διπλή δουλειά που γίνεται κατά την τοποθέτησή του. Το καλοκαίρι οι μέλισσες για να δροσίζουν καλύτερα το εσωτερικό της κυψέλης με την εξάτμιση του νερού που κουβαλούν, κλείνουν τις θυρίδες των καπακιών με πρόπολη. Η πρόπολη αυτή αν μείνει εκεί και το χειμώνα θα δημιουργήσει προβλήματα στην κυκλοφορία του αέρα μέσα στην κυψέλη με αποτέλεσμα αύξηση της υγρασίας, ότι χειρότερο (νοζεμίαση). Με την τοποθέτηση όμως του κερόπανου οι μέλισσες παίρνουν την «έτοιμη» πρόπολη από τις θυρίδες και την τοποθετούν κάτω από το κερόπανο κλείνοντας τα κενά με τον κηρηθροφορέα. Το αποτέλεσμα είναι οι θυρίδες να είναι ορθάνοιχτες και σε συνδυασμό με τις ορθάνοιχτες πόρτες να μειώνουν στο ελάχιστο την υγρασία μέσα στην κυψέλη.